Άρθρο του Βασίλη Κακαρούμπα υποψήφιου με την ΑΡ.ΠΑ για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ

Πριν από τέσσερα μόλις χρόνια ο Γ. Παπανδρέου και ο Θ. Πάγκαλος διαβεβαίωναν ότι δεν είναι σοβαροί οι ισχυρισμοί για την ύπαρξη πετρελαίου, ή αν υπάρχει, είναι ανάξιο λόγου. Ξαφνικά γίναμε Κατάρ, μιλάνε για εκατομμύρια βαρέλια για κέρδη 150 δισ. ευρώ, σύμφωνα με εκτιμήσεις των κ. Σαμαρά και Μανιάτη.

Η νέα «εθνική υπόθεση» στήνεται. Η καθυστερημένη ανακάλυψη του ορυκτού πλούτου, που στηρίζεται σε αόριστες και αυθαίρετες εκτιμήσεις, στην υπηρεσία της προσπάθειας να κηρυχτεί το χρέος εξυπηρετήσιμο και της διασφάλισης των συμφερόντων των δανειστών.

Δεν είναι απαραίτητο πια το κούρεμα του χρέους ...«πετρέλαια υπάρχουνε», μπορεί να επιμηκυνθεί, να υπάρξουν «αμοιβαίες διευκολύνσεις», να πιστέψουν οι εργαζόμενοι ότι πάντα έχει ο θεός... όχι όμως για αυτούς, αφού σύμφωνα με το μνημόνιο 2 οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας είναι υποθηκευμένες έναντι του χρέους.

Η Deutsche Bank εκτιμάει ότι «τα κέρδη του Δημοσίου από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μπορούν να καταστήσουν το χρέος βιώσιμο μετά το 2020».

Η περίπτωση της Κύπρου πείθει και τους πιο δύσπιστους. Για την αποφυγή της επιβεβλημένης χρεοκοπίας η κυβέρνηση Χριστόφια παραχώρησε αποθέματα 1,2 δισεκατομμυρίων βαρελιών και 3,5 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων στις ισραηλινές DELEK και ANVER και στην αμερικανική NOBLE ENERGY. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη τρία οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ στην ιταλική ΕΝΙ και στην νοτιοκορεατικη COGAS, για 150 εκατ. ευρώ και τέσσερα οικόπεδα στη γαλλική ΤΟΤΑl. Παράλληλα υλοποιείται νέο σχέδιο Ανάν...

Συμμέτοχοι στον νέο εθνικό μεγαλοϊδεατισμό οι κάθε λογής υπερασπιστές της «εθνικής κυριαρχίας», που απαιτούν τη «διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας», διαλαλούν την ευκαιρία πλουτισμού του έθνους και «ευημερίας του λαού», με την «απαλλαγή του εθνικού ορυκτού πλούτου από το χρέος και την αξιοποίηση του για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης». «Διεκδικούν» ένα μέρος του «πλούτου» να δοθεί για την έρευνα στα ελληνικά πανεπιστήμια για την ολοκληρωτική αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου...

Συνειδητοποιώντας το χρέος τους στη νέα γενιά δεσμεύονται για τη δημιουργία «Ταμείου Αλληλεγγύης Γενεών», για τη χρηματοδότηση και τη σωτηρία του ασφαλιστικού συστήματος από τα κέρδη, έπειτα από 20 χρόνια...

Οι σεισμικές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί, χωρίς τα δεδομένα τους να έχουν ακόμα μελετηθεί, αφορούν την ύπαρξη γεωλογικών σχηματισμών που ευνοούν την παγίδευση ορυκτών καυσίμων. Τις πιθανότητες να βρεθούν κοιτάσματα υδρογονανθράκων, την ποσότητα και την ποιότητα τους μόνο δοκιμαστικές γεωτρήσεις μπορούν να πιστοποιήσουν και όταν επιβεβαιωθεί η δυνατότητα αξιοποίησής τους θα απαιτηθούν σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις είκοσι χρόνια για να μπορεί να αρχίσει η εκμετάλλευσή τους.

Η ταχύτητα με την οποία η κυβέρνηση προωθεί την υπόθεση της αξιοποίησης των κοιτασμάτων, η σπουδή για την υπογραφή των συμβάσεων εγχώρησης, αποτελούν μεθοδεύσεις που αναδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος και τις πραγματικές συνέπειες αυτής της μορφής εκμετάλλευσης.

Επιχειρούν να αποκρύψουν την επικείμενη λεηλασία του πλούτου του περιβάλλοντος και των ανθρώπων, την υψηλή επικινδυνότητα.

Με υπουργικές αποφάσεις εγκρίθηκαν οι δύο «Στρατηγικές Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για το πρόγραμμα έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην περιοχή του δυτικού Πατραϊκού κόλπου» ερήμην των τοπικών φορέων. «Μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων» χωρίς εκτίμηση της απειλής των σημαντικότατων υδροβιοτόπων της περιοχής, χωρίς εκτίμηση του σεισμικού κινδύνου, για τις επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων, για τις επιπτώσεις στην τοπική οικονομία, στις παραγωγικές δραστηριότητες όπως ο τουρισμός, η κτηνοτροφία, η αλιεία και χωρίς πρόβλεψη για την περίπτωση ατυχήματος.

Η μέθοδος της «υδραυλικής διάρρηξης» που θα χρησιμοποιηθεί για την εξώρυξη είναι μια από τις «επιθετικές» τεχνικές που χρησιμοποιεί η βιομηχανία πετρελαίου, γίνεται με το σπάσιμο των πετρωμάτων και την εισχώρηση μεγάλης ποσότητας νερού μαζί με ένα μίγμα χημικών υπό υψηλή πίεση, με στόχο τη διάνοιξη ρηγμάτων και την απελευθέρωση των υδρογονανθράκων.

Οι συνέπειες τέτοιων μεθόδων μπορεί να αποβούν καταστροφικές. Πάνω από 490 χημικές ενώσεις που χρησιμοποιούνται κατά την διαδικασία της υδραυλικής ρωγμάτωσης απειλούν με μόλυνση υπόγεια και επιφανειακά ύδατα. Σύμφωνα με καταγγελίες, ακόμα και της Κομισιόν, δεν είναι πλήρως γνωστή ούτε η χημική σύσταση, ούτε οι επιπτώσεις που μπορεί να έχουν πολλές από αυτές.

Από τη διέλευσή του «νερού» διαμέσου των πετρωμάτων απειλείται και η ραδιενεργή μόλυνση των υδάτινων πόρων.

Από τα απόβλητα της δραστηριότητας, από τη διαφυγή του «νερού» αυτού κινδυνεύουν διεθνούς σημασίας περιοχές για τη βιοποικιλότητα. Οι υδροβιότοποι του Μεσολογγίου, του Αιτωλικού, του Αράξου και άλλες μικρότερες αλλά αλληλοεξαρτώμενες περιοχές, προστατευόμενες από τη συνθήκη Ραμσάρ και το δίκτυο Natura, απειλούνται με καταστροφή.

Ο κίνδυνος διαρροής υδρόθειου, το οποίο στα συγκεκριμένα κοιτάσματα παρουσιάζει πολύ μεγάλες συγκεντρώσεις, θα είναι μόνιμη θανάσιμη απειλή.

Οι υψηλότατες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και ειδικά μεθανίου, μαζί με την επιβάρυνση από τη βιομηχανική και μεταφορική δραστηριότητα, θα μετατρέψουν την ατμόσφαιρα της περιοχής σε κόλαση.

Η διοχέτευση με μεγάλη πίεση μεγάλων ποσοτήτων νερού σε ολοένα και μεγαλύτερα βάθη στην προσπάθεια εξόρυξης όσο το δυνατόν μεγαλύτερων ποσοτήτων πετρελαίου, μπορεί ενεργοποιήσει ρήγματα στην πιο επικίνδυνη σεισμολογικά περιοχή της Μεσογείου. Οι σεισμοί των τελευταίων ετών σε Βρετανία, Ολλανδία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία αποδίδονται στην εφαρμογή της υδραυλικής διάρρηξης.

Η πιθανότητα ατυχήματος είναι όχι μόνο μεγάλη, αλλά εφιαλτική λόγω της σεισμικότητας της περιοχής, των ισχυρών θαλασσίων ρευμάτων.

Οι γεωτρήσεις παραμένουν επικίνδυνες και μετά το σφράγισμά τους καθώς συχνά εμφανίζουν ρωγμές και διαρροή.

Οι συνέπειες και το κόστος θα είναι ανυπολόγιστες για την οικονομική και κοινωνική ζωή της νότιας Ελλάδας.

Ποιος εκτίμησε το όφελος από την καταστροφή της τοπικής οικονομίας; Ποιός λογάριασε πόσες θέσεις εργασίας θα χαθούν από την αλλαγή της παραγωγικής και οικονομικής δραστηριότητας της περιοχής, έναντι των 1.000 θέσεων εργασίας που θα δημιουργηθούν ;

Ποιος ενδιαφέρθηκε για τις επιπτώσεις στον τουρισμό, με τη μετατροπή του τοπίου σε δάσος εξεδρών και γεωτρήσεων, με την καταστροφή των ακτών, με την κάλυψη των παράκτιων περιοχών από εγκαταστάσεις των εταιρειών;

Ποιος αποτίμησε τις συνέπειες στην ιχθυοτροφία, που παρά τον τραγέλαφο του χωροταξικού σχεδιασμού των ιχθυοτροφείων της περιοχής, με πρώτη την Αιτωλοακαρνανία αποτελούν το πιο δυναμικό κομμάτι της εγχώριας παραγωγής και αντιπροσωπεύει το 50% της συνολικής παραγωγής των χωρών της Μεσογείου;

Ποιος ευαισθητοποιήθηκε για τον έλεγχο της ποιότητας του νερού, του αέρα και του εδάφους πριν από την έναρξη των έργων, με σκοπό την παρακολούθηση τυχόν μεταβολών και την αντιμετώπιση κινδύνων;

Το ενδιαφέρον και η ευαισθησία τους φαίνεται από το ότι η πρόληψη, ο περιορισμός και η αντιμετώπιση των επιπτώσεων, παραδίδεται στην αποκλειστική ευθύνη του φορέα στον οποίο θα παραχωρηθεί η εκμετάλλευση... Δηλαδή στα μεγάλα ενεργειακά μονοπώλια.

Χωρίς να ξακαθαρίζεται αν το κόστος παρακολούθησης - πρόληψης θα βαρύνει τον επενδυτή ή το Δημόσιο.

Χωρίς να εξασφαλίζεται ότι σε περίπτωση ατυχήματος το κόστος για την αντιμετώπιση και τις συνέπειες θα το πληρώσουν οι επενδυτές.

Χωρίς να προβλέπεται κάποιο αντισταθμιστικό όφελος για τους κατοίκους, όπως για παράδειγμα την δωρεάν παροχή ή αξιοποίηση μικρών κοιτασμάτων για τη θέρμανση θερμοκηπίων που θα εκμηδένιζε το κόστος παραγωγής.

Η απόλυτη δέσμευση κάθε δραστηριότητας και κάθε προοπτικής με την εκμετάλλευση, η αλλοίωση κάθε χαρακτηριστικού της περιοχής, η καταστροφή όλων των άλλων παραγωγικών και οικονομικών δραστηριοτήτων, οι συνέπειες στη διατροφή, οι επιπτώσεις στην πολιτισμική ταυτότητα, δεν αντισταθμίζονται από την εταιρική ευθύνη των πολυεθνικών.

Η εμπλοκή της χώρας στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, στο πλέγμα των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων για την ενέργεια, η σύμπραξη με τα διεθνή μονοπώλια με στόχο την αναβαθμιση τη θέσης της χώρας, η επικίνδυνη και αντιδραστική πρόωθηση συνεργασιών με το Ισραήλ, θα αποφέρει βαρύ τίμημα για τα σχέδια της αστικής τάξης για νέο Ελ Ντοράντο.

Είμαστε αντίθετοι σε κάθε τέτοια εκμετάλλευση. Ο δρόμος του πετρελαίου ήταν για όλους τους λαούς που τους επιβλήθηκε καταστροφικός.